Jedynie Chrystus jest Sędzią sprawiedliwym, my zaś mamy przebaczać sobie wzajemnie, a nie sądzić, krytykować, widzieć drzazgę w oku swego brata, nie dostrzegając przy tym własnych błędów i ułomności. Człowiek Boży miłuje braci, pociesza i podnosi, jest łagodny i miłosierny. Będziemy sądzeni przez Pana z miłości i dobroci. Liczy się tylko miłość, tylko miłość pozostanie, niebo to miłość, bo Bóg jest miłością.Marek Ristau Source: czytanie

ks. Edward Staniek Enigma wiary http://kmt.pl/pozycja.asp?ksid=55726 Książka cenionego kapłana i wybitnego teologa w sposób prosty i rzeczowy wprowadza w temat lektury Pisma Świętego i celebracji Mszy świętej. Stanowi ona zbiór rozmów, które ukazały się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg”. Ksiądz Staniek stara się odpowiedzieć na pytania, które może stawiać sobie każdy uczestnik Eucharystii. Source: czytanie

XII Niedziela zwykła (Hi 38, 1. 8-11) Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: „Kto bramą zamknął morze, gdy wyszło z łona wzburzone, gdy chmury mu dałem za ubranie, za pieluszki – ciemność pierwotną? Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę. I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich fal nadętych”. (Ps 107 (106), 23-24. 25-26. 28-29. 30-31) REFREN: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana Ci, którzy statkami ruszyli na morze,by handlować na wodach ogromnych,widzieli dzieła Panai Jego cuda wśród głębin. Rzekł, i zerwał się wicher,burzliwie piętrząc fale.Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań,ich dusza truchlała w niedoli. Wołali w nieszczęściu do Pana,a On ich wyzwolił od trwogi.Zamienił burzę na powiew łagodny,umilkły morskie fale. Radowali się ciszą, która nastała,przywiódł ich do upragnionej przystani.Niech dziękują Panu za dobroć Jego,za Jego cuda wobec synów ludzkich. (2 Kor 5, 14-17) Bracia: […]

Znamy Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, jako wszechmocnego Syna Bożego. On umarł za wszystkich i wstał z martwych i żyje na wieki. Kto uwierzy w Niego w sercu swoim, staje się całkowicie nową istotą, nowym stworzeniem, dawne i stare przeminęło, a zaczęło się coś zupełnie nowego. Zaczęło się nowe życie z wiary i tylko z wiary. Bóg uczynił nas nowym stworzeniem, ponieważ uwierzyliśmy w Jego Syna i dzięki temu zostaliśmy uniewinnieni z wszystkich grzechów raz na zawsze. Bez wiary w Chrystusa nikt nie może stać się nowym stworzeniem napełnionym Duchem Świętym.Marek Ristau Source: czytanie

Abp Fulton J. Sheen Pokój duszy. Przewodnik duchowy dla poszukujących http://kmt.pl/pozycja.asp?ksid=55724 Jedna z najlepszych książek wielkiego mistrza duchowego czasów współczesnych! Ponadczasowy przewodnik dla poszukujących prawdziwej radości i pokoju ducha, a zarazem doskonałe studium fundamentalnych różnic pomiędzy chrześcijańską duchowością a Freudowską psychoanalizą oraz innymi ideologiami budowanymi na materia- listycznym i naturalistycznym światopoglądzie. Source: czytanie

Sobota XI tydzień zwykły (2 Kor 12,1-10) Bracia: Jeżeli trzeba się chlubić, choć co prawda nie wypada, przejdę do widzeń i objawień Pańskich. Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty (czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, też nie wiem, Bóg to wie) został porwany aż do trzeciego nieba. I wiem, że człowiek ten (czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, też nie wiem, Bóg to wie) został porwany do raju i słyszał tajemne słowa, których się nie godzi człowiekowi powtarzać. Z tego więc będę się chlubił, a z siebie samego nie będę się chlubił, chyba że z moich słabości. Zresztą choćbym i chciał się chlubić, nie byłbym szaleńcem; powiedziałbym tylko prawdę. Powstrzymuję się jednak, aby mnie nikt nie oceniał ponad to, co widzi we mnie lub co ode mnie słyszy. Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, […]

Radosnego dawcę miłuje Bóg!, A radosny dawca szybko się przekonuje, że inni nie muszą widzieć, co robi, ile się modli, ile ofiarowuje, ile cierpi, jak walczy. Ojciec w niebie widzi, i to wystarczy. Radosny dawca, gdy nie jest otoczony pochlebstwami, znaczącymi skinieniami głowy, poklepywaniem po plecach, łatwiej może doświadczyć czułości Ojca, który powtarza: Moje dziecko, wszystko moje do ciebie należy. Rozumieją to ci, którzy całym sercem pragną Boga. Wojciech Skóra MIC, „Oremus” czerwiec 2007, s. 87 Source: czytanie

o. Livio Fanzaga Maryja, nasza Matka http://kmt.pl/pozycja.asp?ksid=55723 Przedstawiamy trzy niezwykle wywiady z Vicką, widzącą z Medziugorie, przeprowadzone w jej domu przez ojca Livio Fanzagę z włoskiego Radio Maria. To niezwykłe świadectwo, złożone w sposób spontaniczny, słowami płynącymi wprost z serca i pragnieniem przekazania innym radości, jakiej doświadcza człowiek, gdy Maryja jest jego Matką i niezrównaną Przewodniczką po ścieżkach życia Source: czytanie

Piątek XI tydzień zwykły (2 Kor 11,18.21b-30) Bracia: Ponieważ wielu przechwala się według ciała, i ja będę się przechwalał. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę mówię jak szalony – to i ja się odważam. Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja. Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, […]

Historia życia św. Alojzego Gonzagi (1568-1591) mogłaby wydawać się jedynie opowiastką hagiograficzną pełną cudowności, gdyby nie rzetelne źródła ją dokumentujące. Pierworodny syn jednego z najznamienitszych rodów hiszpańskich nawrócił się; jak sam wyznał w wieku lat siedmiu. Stopniowo narastało w nim pragnienie życia dla Boga: przedłużał osobistą modlitwę, pokutował, oddawał się pobożnym lekturom. Zafascynowany Ćwiczeniami duchowymi św. Ignacego Loyoli, jako siedemnastolatek wstąpił do jezuitów, rezygnując z prawa do dziedziczenia majątku rodzinnego. Podczas straszliwej epidemii, jaka nawiedziła Rzym w 1590 roku, Alojzy zgłosił się do opieki nad chorymi, sam niebawem ulegając zarazie. Sława jego świętości była tak wielka, że już 14 lat po śmierci wyniesiono go na ołtarze. Swoim życiem patron dnia głosi, jak wielki jest Bóg, dla którego ani bogactwo, ani wiek nie są przeszkodą, by posiąść serce człowieka. Wojciech Skóra MIC, „Oremus” […]